Haberleri takip ediyorum birkaç gündür. Bir Amerikalı teknoloji şirketi uzaya bir kapsülle turist gönderdi. “Vayy be, daha neler göreceğiz!” dedim içimden.

Sonra yüz yüze eğitimin başlamasıyla birlikte üniversitelerin kapılarını açtığını okuyorum ve milyonlarca umut dolu genç hayatlarının en önemli yıllarına başlayacak.

Hepsinde bir telaş, aileler heyecanlı, hem sevinçli hem üzgün, sevdicekleri evden gidiyor, büyük adamlar, kadınlar olacaklar, ülkenin belki de kaderini değiştirecekler.

Aaaa, o da ne? Yurtlar dolu, kiralar almış başını gitmiş, az önceki heyecanın ve sevincin yerini endişe ve umutsuzluk almış.

Kalacak yer yok, öğrencileri ev kiralamaya ya da özel yurtlarda kalmaya itiyor sistem.

Parası olmayan öğrenci ne yapacak?

Hani onlar büyük adamlar ve kadınlar olacaktı, hani ülkenin kaderini değiştireceklerdi?

Sonra efendim, diyorlar ki bu ülkede bilim üretilmiyor, ülke gelişmiyor, geleceğimizi bu gençlere mi teslim edeceğiz efendim!

İyi de güzel kardeşim sen bu gençlere kalacak bir yer temin edemiyorsan, onları sokakta kalmaya ya da evlerine dönmeye mecbur ediyorsan ne bekliyorsun ki bu gençlerden?

Kitap almak için bile gücü olmayan yoksul ailelerin çocukları ana babalarının gönderdiği üç kuruş parayla karnını mı doyursun, kira mı versin, ne yapsın!

Haberleri okuyorum, uzaya gezmeye gidiyor insanlar ve biz geleceğimiz olan gençlerimize kalacak bir yer bile sağlayamıyoruz.

Hani iki resim arasında 7 farkı bulun bulmacaları var ya, bu iki resim arasındaki yüzlerce farkı bulmanızı rica ediyorum.