TUTUNMAK VEYA TUTUNMAMAK

Herkesin hayatını kıyaslandığında, hayata bir adım önde olanlar genel olarak kazma kürek dalarlar yaşamaya. Bir de bir iğne gibi narin ve çabalayanlar vardır. Dalışı kazma kürekle yapanlar, bir iğnenin ne zorluklardan geçtiğini hayal dahi edemez. Çünkü onların zorluklara karşı savaşa girişecek sağlam, güçlü ve kırılmaz kanatları her şeye karşı, her daim tetiktedirler. Dünyadaki hacmine baktığımızda bir iğnenin hem yeri, hem alanı hem de mücadelesi görünenden ötede bir hayatta kalma serüvenidir. Bu iğne işlevsel olmaya, yaşamına tutunmaya çalışırken, havadaki rüzgarla bile savaşa kalkışır. Tüm mesele iğne veya kazma olmakta değil hayata tutunmak veya tutunamamakta saklıdır.

Tutunamayanların tutunamamakta ne kadar çok haklı olduğunu tutunanlar kaçırmıştır. Sanmışlardır ki herkes bu hayatta tutunmak zorunda. Ancak gözlerinden kaçan nokta, herkesin tutunmakta bir nedeninin yeterli olduğu gibi tutunamamakta da bir neden başlı başına yeterli genel ilke olabilir. Ah biz insanlar! Öyle saçma şeyleri kendimize dert ediniriz ki… Daha sonra dönüp baktığımızda tutunamamak için saçma bir nedene “neden bel bağlamışız” diye hem güler hem de yeniden bir tutunamama nedeni buluruz kendimize. Sanki tutunamamak bir sandal olmuş ve deniz aşırı ülkelere doğru sandallar yüzmek yerine insanlar bir sandaldan diğerine yürüyerek geçiriyor ve insanlar her birinden diğerine geçiş yaparken yeni tutunamama nedenine hem “merhaba” diyor hem de geriye baktığında tutunamama nedenine  “elvada” dediğini zannediyor. Hepimizin içindeki o tutunamama nedenleri aslında üst üste birikiyor, birikiyor, birikiyor… Sonra küçücük bir tutunamama nedeni gördüğümüzde tutunamama nedenine sardığımız o elleri bile bırakarak intihara yelteniyoruz. Günümüzün asıl sorunu da bu değil mi?

Bir kimse bir diğer kimseye tutunmak için güzel bir neden olmak yerine, yeni sorunlar çıkararak tutunamama nedeni olmayı tercih ediyor. Oğuz Atay aslında ne güzel bir kelimeye imza atarak onunla ilgili kitap yazmış. Kelimenin alanı o kadar çok geniş ki  sınırlandırmaya çalışsam da önündeki tüm engelleri aşan bir sel gibi tüm her şeyi yıkıyor ve savuruyor. Belki de bizim için şimdi yıkılan başkalarına kurulan bir yapılandırmadır. Nereden biliyoruz ki… “Neden bu olmuyor”, “tüh tüh” diye yakındığımız hayat, birilerinin hayallerinden ötede bir yaşamı simgeliyorsa… Bizim elimizin tersiyle iteklediğimiz yiyecekleri bile birileri hiç tatmamışsa…Bizim her daim şükretmeye konu olacak o kadar çok nedenimiz var ki… Önemli olan senin olaylara hangi bakış açısıyla yaklaştığın. Kelimelerini ve hayatını tutunamamak kelimesinden çıkartıp tutunma kelimesiyle boyadığında, tutunan bir sen göreceksin. Bu noktada renklerimi doğru tonda seçip ve tüm beyaz sayfamı iyi ki bu kelimelerle boyamışım, süslemişim diyeceksin. Çok geç değil ve hiçbir zaman çok da geç olmayacak. Yeter ki sen bakış açını kendine yönelterek, kendini süslemeyi dene.  Şunu da unutmayalım ki kendi resmini yapmayan hep başka insanların resimlerine bakarak kendine has resim çizme noktasından uzaklaşır ki saçma bir resim yapar ve sayfa dolunca yapamadıklarını aklına koyar ve göçer.

Tutunacak güzel nedenleriniz ve kendinize yönelik güzel resimleriniz olması dileğiyle…   Hoşça ve Sağlıcakla Kalın.