ELVAN  (1)

Genç kız koşar adımlarla ve korku dolu gözlerle yaşadığı evin bahçe kapısını açtı.

Yağmur yağıyordu. Saatlerce yürümüş olmalı ki iliklerine kadar ıslanmıştı.

Avluya ulaştığında öylece kala kaldı. Kıpırdayacak hali kalmamıştı..

Gözyaşları bir sel gibi akıp gidiyordu. Durdu, düşündü evinin kapısına gitmek istedi ancak bacakları ona engel oluyordu.

Başını gökyüzüne kaldırdı. Yağmur gözyaşlarıyla birbirine karıştı.

Bir yandan elleriyle gözyaşlarını silmeye çalışıyordu..

O kadar çok ağlamıştı ki gözyaşlarına engel olamıyordu.

Boğazını tuttu sanki hıçkırıklarına engel olabilecekmiş gibi..

Sonra saçlarını düzeltmeye çalıştı elleriyle. Elleri titriyordu..

Çantasını açtı içinden mendili çıkardı.

Göz  yaşlarını bu kez mendiliyle silmeye çalışıyordu.

Artık eve girmek zorundaydı. Saatte bir hayli geç olmuştu.

Zorlukla kapıya geldi. Elinde tuttuğu anahtarı kapının  deliğine soktu sonra tekrar durdu..

Kilidi çevirip kapıyı açtı..

Kıvırcık saçlarına ak düşmüş

Endişe dolu gözlerle onu merakla bekleyen babasına koştu ve sarıldı..

Tekrar hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı..

Babası da kızına sarılmıştı..

Oda gözyaşlarına hakim olamadı..

Sonra sustu..

(Devam edecek)