Gönül sevdalanınca telaşa düşer..

Telaş umuda döner..

Eğer severse..

Umut yelken açar gökyüzüne doğru..

İster ki gönlüne düşen onun olsun..

Bulutlar ağlaşır sevinçten..

El ele verir sonra iki yürek..

Gittikleri yolda,

Bilirler ki dikenler var..

Yine de devam ederler yollarına..

Karşılarında sevdadan bezeli nice güzellikler vardır..

Sarılırlar toprağa..

Güneşe..

Yağmura aldırmadan..

Sonra karlar yağar üzerlerine..

Üşürler..

Sarılırlar yine umuda..

Sevda zor bulunan..

Sımsıcak yüreklerinde sevgileriyle..

Sonra şimşekler çakar..

Gök buluta..

Bulut toprağa düşerken;

Bir hüzün düşer ansızın birden bire..

Gözyaşları kaçınılmazdır..

Sokakta yavrusunu doğurmak zorunda kalan bir anne köpeğin yakarışları gibidir..

Her şey dağılmaya başlamıştır oradan oraya savrulurlar..

Kadın anlatmak ister çaresizliğini..

Erkek elini uzatır amansız yağmur karşısında..

İkisi de üşümüştür..

Sırtlarında hırkaları bile yoktur..

Kadın sarılmak ister titreyerek..

Erkek ısıtmaya çalışsa da kadının yüreğini..

Çoktan yol almıştır hüzün..

Hüzün yerini ayrılığa bırakmıştır..

Artık kaçınılmaz son gelmiştir..

Kadın boynunu erkeğin omzuna koymaya çalışır..

Erkek çoktan gitmiştir..

Çünkü;

Kadın onu çoktan terk etmiştir..

Boş kalan çerçeve gibi..

11.02.2022