Burası Anadolu

BURASI ANADOLU

Anadolu İnsanı diye bir tabirimiz vardır. Nerde bir can ölse oralı olan yüreği ile Anadolu insanı…

Manilerde, efsanelerde türkülerde vardır O.  Yurdun dört bir yanında. Anadolu’nun en ücra köyünde  en ücra köşesinde… Her yerde.  Saflığı,  tavazusu, temizliği, kocaman yüreği ve mertliğiyle… Kadınıyla ve erkeğiyle  Anadolu insanı…

Ülkemizi sarsan asrın felaketinde Anadolu insanının o yüreğini gördük. Tek yürek olduk. Üzerindeki montu  çıkartıp yardım tırına koşturan anayı,  yardım etmek için yollara dökülen binlerce insanı, sıcak evinde olmaktan, yemek yemekten, su içmekten, uyumaktan  utanan ve  bunun azabını çeken necip bir millet Anadolu insanı.

Yaklaşık 700-800 yıl önce yurdun dört bir yanına yayılan Horasan Erenleriyle ilmek ilmek genlerimize işlenmiş sanki Anadolu insanın karakteri.  Sevgi, barış, kardeşlik, yolda kalana koşmak, kapısına geleni boş çevirmemek.

“Her gördüğünü Hızır bil, her geceyi Kâdir bil” diyen Hoca Ahmet Yesevi insana saygıyı ve hürmeti  anlatırken;

“Yolumuz, ilim, irfan ve insanlık sevgisi üzerine kurulmuştur” diyen Hacı Bektaş Veli; yüz yıllar geçse de felsefesinin derinliği ve gerçekliği ile günümüz toplumlarına ışık tutmaktadır.

“Dost acı söyleyen değildir. Acıyı tatlı söyleyebilendir.” Diyen Mevlana insana  inceliği, sözleriyle mısralarıyla aktarmıştır.

Kalp kırmamayı, büyüklük taslamamayı anlatan bir diğer İslam Dervişi Yunus Emre’de der ki “Bir garibin duasına gir. Kurtarırsa o kurtarır.”

Daha nice erenlerin sözleri mısraları asırlardır atalarımızdan bizlere aktarılmış ve aktarılmaya da devam edecektir.

Anadolu insanı; sevgisi, merhameti, yüreğiyle zaman içinde  deformasyona da uğrasa,  bir göz yaşına, tek yürek  tek nefes olmuştur.

Muhtaç olduğu kudret, damarlarındadır.

Ayşe ATILGAN